een baan vinden die goed betaalt- het
gaat over voelen dat je een nuttig leven
leidt, omdat je iets doet waar je van houdt."
P.I.:
Uw nieuwe rapport, "Beroep en Bestemming", is binnenkort verkrijgbaar. Wat kunnen
de lezers verwachten?
Liz Greene:
Veel mensen hebben geen idee in welke richting zij het moeten zoeken,
omdat zij zichzelf niet kennen. Zelfs wanneer zij een opleiding
gaan volgen, baseren zij hun beslissingen op de marktvraag.
Zij stellen vragen als: "Is hiermee straks een baan te vinden?" of " Kan
ik geldverdienen met deze baan?" Dit is niet de manier om werkelijke
bevrediging te vinden in wat je doet. Je moet je van binnen
naar buiten bewegen. Voordat je begint met een opleiding of
een universiteitsstudie, moet je ongeveer weten wie je bent
en waar je interesses liggen; wat je waardevol vindt en waar
je handig in bent; waar je goed in bent en waar je niet goed
in bent. Pas wanneer je een redelijk goed inzicht hebt in deze
zaken, kun je een verstandiger keuze maken over de richting
die je moet gaan. Roeping heeft niet te maken met een baan
vinden die goed betaalt- het gaat over voelen dat je een nuttig
leven leidt, omdat je iets doet waar je van houdt. Dan kun
je je talenten ontwikkelen die daarvoor geschikt zijn, inplaats
van een baan te kiezen alleen om de huur en de wekelijkse boodschappen
te kunnen betalen.Je moet je eerder van binnen naar buiten
bewegen, dan van buiten naar binnen. Het rapport wil je op
dat niveau inzicht geven. Je moet meer een psychologische houding
ten opzichte van werken aankweken dan het te zien als iets
wat uitsluitend buiten je staat.
P.I.:
Geeft U de lezer advies over het soort werk waarnaar gezocht moet
worden?
Liz Greene:
Niet op een nadrukkelijke manier. Het programma zal je niet vertellen
welke bepaalde baan helemaal de juiste is. Een horoscoop kan
niet zo gespecificeerd zijn. Het zal iemand niet het feitelijke
werk besparen om over zichzelf na te denken. Het geeft algemene
richtlijnen. Iemand heeft bijvoorbeeld de aanleg om met mensen
te werken- zij zijn gevoelig, tactvol, en diep begaan met het
welzijn van mensen. Dat is een roeping. Er vallen veel beroepen
onder de paraplu van "de Verzorger": Een therapeut, een counselor,
een leraar, een bepaald type advocaat, een persoonlijk begeleider.
Wanneer de algemene paraplu duidelijk is, komt de specifieke
baan eerder in zicht.
K.B.:
Zijn er bepaalde planeten en constellaties die een belangrijke
rol spelen bij deze interpretaties?
Liz Greene:
Tot op zekere hoogte, ja. Maar ik denk dat je bij "roeping" naar
de hele kaart moet kijken. Traditioneel kijken astrologen naar
het tiende of zesde huis, of het teken op het MC. Dat werkt niet
echt. Roeping gaat om de totale persoonlijkheid, en om iets vinden
dat zoveel mogelijk kanten van deze persoon voldoening kan geven.
In dit programma focus ik onder andere heel sterk op de Zon, want
de Zon heeft veel te maken met je gevoel een speciaal iemand te
zijn en een speciaal doel of speciale bestemming in het leven te
hebben. Maar dat is niet alles. De hele kaart moet in beschouwing
worden genomen.
zeer levendige geest hebt en veel
intellektuele nieuwsgierigheid, maar
een baan waarbij je de hele dag enveloppen
of dozen moet vullen, zul je uiteidelijk
iedere minuut van je werk gaan haten."
P.I.:
Welke onderwerpen komen aan bod?
Liz Greene:
Het eerste gedeelte betreft de algemene manier waarop het
individu naar het leven kijkt- de best ontwikkelde inzichten
en de fundamentele krachten van het karakter. Het behandelt
of de persoon in kwestie meer verstandelijk ingesteld
is of meer gevoelsmatig, of zij buitengewoon fantasievol
zijn, of meer de neiging hebben op gevoelsniveau met
de wereld om te gaan. Het is een algemeen overzicht,
en het wordt onmiddellijk duidelijk, dat bepaald soort
werk ongeschikt is voor bepaalde karakters. Wanneer je
bijvoorbeeld een zeer levendige geest hebt en veel intellektuele
nieuwsgierigheid, maar een baan waarbij je de hele dag
enveloppen of dozen moet vullen, zul je uiteindelijk
iedere minuut van je werk gaan haten. Het tweede gedeelte
is meer gedetailleerd, en gaat in op specifieke aanleg
en bekwaamheden. Het is gebaseerd op de hele kaart, ofschoon
bepaalde aspecten meer belicht kunnen worden. Zoals "Waar
ben je goed in?" en "In welke werkomgeving voel je je
het prettigst?" Sommige mensen moeten in een team werken,
andere functioneren beter in meer geïnstitutionaliseerde
strukturen,en er zijn mensen die liever voor zichzelf
werken. Het rapport gaat op persoonlijke zaken zoals
deze in.
Het volgende gedeelte behandelt beperkingen en conflicten
waar men zich bewust van zou moeten zijn. Dit zijn niet per
se gebreken of dingen die mensen "fout doen". Maar we hebben
allemaal onze begrenzingen. Er zijn sommige aangeboren probleemgebieden
en het heeft weinig zin om te proberen jezelf te maken tot
iets wat je niet bent. Sommige beperkingen kunnen juist erg
creatief zijn, wanneer je ze kent. Je kunt er mee werken
en ze positief omzetten.
Het laatste gedeelte kent drie hoofdstukken. Een hoofdstuk
gaat over hoe het individu met anderen werkt; het beschrijft
hun eigenaardigheden in werkrelaties, als die er zijn. Iemand
kan niet echt gesteld zijn op gezelschap van anderen, of
ze kunnen te controlerend zijn over anderen. Een ander hoofstuk
gaat over bijzondere angsten en bezorgdheden aangaande prestaties
en succes, zo die aanwezig zijn. Dit gedeelte beschrijft
waar de diepste onzekerheden zouden kunnen liggen en wat
ze ongeveer zouden kunnen inhouden.
Tenslotte wordt behandeld wat succes werkelijk voor de betreffende
persoon betekent. Mensen beoordelen succes heel verschillend.
Voor sommige mensen is het materieel- ze voelen zich succesvol
omdat ze een prachtig huis bezitten of veel geld op de bank.
Voor andere mensen, is dit helemaal niet belangrijk, zolang
zij zich nuttig voelen of kunnen helpen, of trouw zijn aan
een kunstzinnige visie. Dit laatste gedeelte gaat over iemand's
diepste innerlijke waarden, die duidelijk maken wat je moet
doen om te voelen dat je werkelijk het beste van je leven
hebt gemaakt.
P.I.:
Kan iemand's bestemming veranderen naar gelang men ouder
wordt?
Liz Greene:
Oppervlakkig gezien, ja. Mensen veranderen steeds van richting.
Sommigen doen er erg lang over vóór ze
een richting vinden. Oppervlakkig gezien veranderen mensen
dus inderdaad. Maar iemand's kern verandert niet werkelijk.
Wanneer iemand veel verschillende werksituaties doorloopt,
probeert zo iemand meestal uit te vinden wat echt geschikt
voor hem of haar is, of men geeft op diverse manieren
uitdrukking aan zijn of haar diepste wezen. Iemand kan
beginnen als therapeut en dan besluiten een opleiding
tot arts te volgen, en die vervolgens af te breken om
een astroloog of healer te worden, maar je ziet een duidelijke
innerlijke lijn ten grondslag liggen aan deze uiterlijke
vormen. Ze komen uit dezelfde kern. Er is een onveranderlijk
basisgegeven in ieder van ons, die in de geboorte horoscoop
wordt afgetekend. Het besef van een roeping ontwikkelt
zich in de loop van ons leven. Bij veel mensen ontwikkelt
het zich erg langzaam; misschien hebben zij niet echt
het gevoel hun roeping te hebben gevonden totdat zij
de middelbare leeftijd hebben bereikt, of soms zelfs
nog later. En zij blijven constant zoeken en verschillende
dingen uitproberen. De kern van de persoon vanwie het
besef van een roeping uitgaat blijft steeds dezelfde.
Hoe dichter je komt bij het uitdrukking geven aan deze
kern, hoe meer bevrediging je in je werk zult vinden.
uitdrukking geven aan deze kern, hoe
meer bevrediging je in je werk zult vinden. "
P.I.:
Dus het gaat echt om hetzelfde op verschillende niveau's?
Liz Greene:
Ja, precies. Het ultieme doel van dit soort astrologisch
werk is veel meer om bij de kern te komen, dan om bevooroordeeld
te zijn door de aantoonbare pogingen waar mensen doorheen
gaan. Iemand's leven is altijd karakteristiek voor die
persoon- niets is onbetekenend. Wanneer mensen bepaalde
keuzes doen, zoals het steeds veranderen van baan, zou
het kunnen lijken alsof daar geen verband is zit. Maar
er is wel degelijk een verband, en die te vinden zal
ons duidelijk maken waar die persoon werkelijk naar op
zoek is. Wat zoekt men? Waar streeft men werkelijk naar?
Hoe duidelijker dit wordt, des te waarschijnlijker zal
men het soort werk kiezen, dat zoveel mogelijk een afspiegeling
is van de totale persoon in kwestie. Er bestaat geen
werk dat een exacte afspiegeling is van het innerlijk
van een persoon, maar wanneer het voldoende overeenkomt,
kan men zeggen, "Ja, dit wilde ik graag doen, dit loont
de moeite, dit schenkt voldoening". Zelfs wanneer er
conflicten zijn, heeft men het gevoel zich op de juiste
plek te bevinden en plezier te hebben in datgene wat
men doet. Het moet uit het hart komen en dat verandert
niet. Datgene waar we werkelijk van houden blijft steeds
hetzelfde.
P.I.:
Zou U het gebruik van de horoscoop aanraden in een professionele
context, door bedrijven of werkgevers?
Liz Greene:
Ik denk, dat het zeer waardevol kan zijn, wanneer het met
wijsheid en zonder persoonlijke vooroordelen wordt toegepast.
Degenen die hiervan gebruik maken bij personeelswerving
moeten over een zekere wereldwijsheid beschikken. Zij
mogen niet te star zijn in hun oordeel. In dat geval
kan een horoscoop een grote dienst bewijzen. De horoscoop
kan niet zeggen, "deze persoon zal zijn werk goed doen",
omdat er van alles kan gebeuren, en mensen zetten zich
niet altijd volledig in. De persoon in kwestie kan zich
een poosje happy voelen, maar dan in conflict raken met
iemand anders op het kantoor, of besluiten de baan op
te zeggen om een baby te krijgen. Wanneer je op zoek
bent naar een werknemer, die gemakkelijk opdrachten aanvaardt
en die gewetensvol routine-arbeid kan verrichten, moet
je iemand zoeken wiens karakter past bij dat soort baan.
Er zijn bepaalde karakters die zich moeilijk aan een
dergelijke werkstruktuur aan kunnen passen.En wanneer
je mensen in dienst neemt, die niet geschikt zijn, zulen
zij altijd wachten op een kans om het beter te krijgen
en wanneer ze daar niet in slagen zullen ze ontslag nemen.
Wanneer men zich van dergelijke dingen bewust is, kan
dat heel waardevol zijn voor de werkgever, en zeker,
een horoscoop kan hiervoor aanwijzingen geven. Het is
geen oordeel of de persoon een goede of slechte werker
is, of een goed of slecht persoon. Zij kunnen eenvoudigweg
capaciteiten hebben die niet passen binnen de eisen van
de job. Maar het is evengoed mogelijk dat de persoon
juist heel goed zal zijn in de beschikbare functie. In
die zin kan de analyse denk ik een erg waardevol gereedschap
voor werkgevers zijn, zolang het niet beoordelend wordt
toegepast of om het onvoorspelbare te voorspellen.
K.B.:
Hoe kunnen mensen in deze tijd een roeping vinden, wanneer de vereisten van een
baan zo snel veranderen en veel zaken op korte termijn afgehandeld worden?
Liz Greene:
Ik heb geprobeerd dat onderwerp te behandelen passend bij
de wijze waarop het programma is samengesteld. Daarom
is het niet mogelijk specifiek te zijn en te beweren
dat een persoon voor een bepaald bedrijf zou moeten werken,
of dat hij of zij een bepaald beroep moet uitoefenen.
De technologie ontwikkelt zich zo snel, dat een bepaald
beroep over een aantal jaren niet meer kan bestaan. Het
is de kern van het individu tot wie het programma zich
richt.
De uitdaging is om te begrijpen waar iemand van houdt, want
zelfs wanneer uiterlijke strukturen binnen de arbeidsmarkt
zullen veranderen, zal de geest die iemand's roeping bezielt
dezelfde blijven. Natuurlijk is het vervelend wanneer je
ineens merkt, dat het met het bedrijf waarvoor je werkt bergafwaarts
gaat. Maar wanneer je weet wie je bent en wat je hebt te
bieden, kun je iets anders vinden dat je net zo aanspreekt.
Wanneer je nieuwe vaardigheden moet aanleren, is dat prima,
want je bent gemotiveerd om dat te doen.
K.B.:
Dus het gaat echt altijd om de kern ...
Liz Greene:
Ja. Ik denk, dat het bij bestemming daar om gaat. Daarom
zijn zoveel mensen ongelukkig in hun werk- het komt nooit
bij hen op, dat het werk wat iemand doet uitdrukking
moet geven aan die persoon. Wanneer je van dagelijks
ritme en routine houdt, kun je het fijn vinden om stenen
te leggen, dat een ware kunstvorm kan zijn en prachtig
ambachtelijk werk. Maar wanneer stenen plotseling van
de lijst bruikbare bouwmaterialen zouden verdwijnen,
kun je die liefde om dingen in ritmische patronen te
leggen evengoed leggen in ieder materiaal waar je mee
werkt. We kijken teveel naar de buitenwereld wanneer
we gaan bedenken wat we met ons leven willen doen. We
vragen: "Hoe kan ik succesvol worden? Hoe kan ik het
meeste geld verdienen? Wat willen mijn ouders dat ik
ga doen? Welke baan staat in hoog aanzien en geeft mij
een verdiende plaats in de samenleving?" We blijven liever
naar de buitenkant kijken dan uit te vinden wie we zijn,
welke bijdrage we aan de wereld willen geven, en waar
we van houden en wat we waardevol vinden.
K.B.:
Zoveel mensen worden overweldigd door de constante instroom
en overvloed aan informatie, de vraag naar nieuwe vaardigheden,
nieuwe technologieën en culturele ontworteling.
Hoe moeten ze daar mee omgaan?
Liz Greene:
Wanneer mensen zich overweldigd voelen door chaos, hebben
zij vaak geen voeling met hun kern. Zij kennen geen middelpunt
en daarom raakt alles hen van buitenaf en worden zij
verdeeld. Ze weten niet waar ze naar moeten luisteren.
Waar is de waarheid? Culturele verschuivingen, de overvloed
aan informatie, technologische veranderingen, het huidige
gebrek aan zekerheid in het werk- er is een enorme instabiliteit
in de wereld van nu. De enige manier om met deze voortdurende
veranderingen om te gaan is dat je een innerlijke kracht
bezit, waar je weet wie je bent, waar je goed in bent,
en wat je graag doet. Wanneer je die bezit, kun je de
aanpassingen doen die vereist zijn. Je zult ze misschien
niet allemaal prettig vinden, maar niemand heeft beloofd
dat het leven eerlijk zou zijn. Het hangt er allemaal
van af of je wel of niet de noodzakelijke aanpasingen
kunt doen gebaseerd op op een sterk gevoel van eigenwaarde.Iemand
kan altijd nieuwe vaardigheden aanleren- je kunt leren
een computer te gebruiken, je kunt een nieuwe taal leren,
je kunt nieuwe kunstzinnige technieken leren wanneer
je je daar voor aanmeldt. Maar je kunt niet leren iemand
anders te zijn.
Dit interview vond plaats in de herfst van 2000 met Karin Baasch en Peter Isler.